روزهای زندگی یک مسافر

روزهای زندگی یک مسافر

می‌نویسم چون می‌دونم یه روز از خوندنشون لذت می‌برم
روزهای زندگی یک مسافر

روزهای زندگی یک مسافر

می‌نویسم چون می‌دونم یه روز از خوندنشون لذت می‌برم

بشنو و باور نکن

این روزا بحثای عشق و عاشقی و دوستی و اینا اینقدر خز و چیپ شده که آدم اصلا حیفیش میاد وقت تلف کنه راجع بشون حرف بزنه.  تو این اوضاع اسف بار هر کی از خانوم والده ش قهر می کنه اولین کارش همین که مثل سیب زمینی در دولت خدمتگزار، لاو تقدیم این و اون کنه و پیش خودش فکر نکرده که چی؟

یه چیزای چندشی دور و ورم می بینم که حالم داره بد میشه از این همه لوس بازی مفت!

* دختره صدا داره در حد اقدس مَرده! حرف که میزنه ناخودآگاه از وحشت میری رو ویبره. اما وقتی دوست پسر جنتلمن شون زنگ می زنه، وای... به گوشات شک می کنی. تصویر همون تصویره اما صداش... همون لحظه انگار حمیرا داره واست چهچه می زنه. چنان صداشو نازک می کنه که پیش خودت میگی این دختره ۱۰ سالی تو دار و دسته متین دو حنجره* بوده.  حالا کاش ارزششو داشت. آره خلاصه... یه مدتی که من خونه این دوست هنرمند بودم مبدا و مقصد مسیرم شده بود اتاق ایشون و گلاب به روتون wc.

* طرف در کل عمر سه ماهه دوستیش با یه خانومی، اونم اسمسی فقط یه بار دختره رو دیده، اون وقت چنان قربون صدقه چشم و ابرو و سکنات و وجنات دختره میره که امثال بنده یه چیزای دیگه پیش خودش فکر میکنه. نمی دونم والا شاید  با تکنولوژی جدید، از طریق اسمس میشه طرف رو دید و ما بی خبریم ننه.

اینها همه به کنار وقتی بهشون میگی یه خورده خودتو جمع و جور کن، پرستیژتو حفظ کن، نه تو لیلی هستی نه اون مجنون، می خندن. انگار داری جوک واسشون تعریف می کنی.  بعد که به خاک سیاه نشستن میان التماس و زاری و آه و ناله که بگو چکار کنیم. praying

از من به شما خواهرانه، مادرانه نصیحت. یراق عقلتون رو هیچوقت خدا دست احساس تون ندید که آدم رو بیچاره می کنه. بله... میشه بدون تو بمیری و من بمیرم هم کسی رو عاقلانه دوست داشت. 

پ.ن: تفألی می زنیم به خواننده عزیز افشین که میگه: اونی که میگه دوسِت داره/ بشنو و باور نکن

پ.ن: این روزا سر این بچه بازی ها زیادی دارم مشاوره میدم. تصمیم دارم پولیش کنم و دفتر بزنم. منشی می طلبیم.

پ.ن: در ادامه این اقدامات هر کسی هم که میاد مشاوره(!) یه شیشه آبغوره هم از خودش به جا میذاره و میره. آبغوره خواستید بگید بی تعارف. اینجا زیاده.

پ.ن: نه خداییش، به نظرتون حیف وقت نیست که بذاری پای این مسخره بازی ها؟

ب.ن: از قدیم و ندیم گفتن اون ممه رو لولو برد!


* معرف حضور که هستن؟ ایشون هم از همون عزیزانین که با خانوم والده اینا قهر تشریف دارن.


17 شهریور افتخار ما

تکذبیه: اول بسم الله گفتیم یه تکذبیه بریم. اولا بنده هر گونه ارتباط و ربطی بین این روز بزرگ و فرخنده و غرور آفرین (تولد وبلاگم) و واقعه ۱۷ شهریور معروف، که تو تقویما نوشتن رو به شدت تکذیب می کنم؛ اصلا ما کی باشیم که به سیاست ربط داشته باشیم و کلا بی ربطیم! ساکت

یک سال پیش در چُنین روزی ما همین جوری نشسته بودیم مثل همیشه. بعد دقیقا عین جو گرفته ها یه حسی بهم گفت پاشیم بریم وبلاگ بزنیم نیشخند (صداقت رو دارید؟! خودم دارم میگم جو گیر شدم! تو این کره خاکی یکی من خیلی صادقم یکی یوزارسیف. که البته من صادق ترم.  چون اگه یادتون باشه یوزارسیف سر قضیه این بنیامین یه چند باری خالی بندی کرد شیطون!whistling) البته یک سری عقده های روانی پشت این قضیه بود از جمله تخته شدن وب قبلیه. (نثار روح چندین سال درگذشته فاتحم صلواتpraying) دیگه من خودم رو به عنوان یه شهروند وظیفه شناس موظف دیدم به تنهایی حماسه حضور (!) رو رقم بزنم. از خود راضی این جوری شد که اینجا رو درست کردیم. از کسایی رو که می تونم بگم از همون اولین پست تا الان باهام بوده دوست عزیزم نفس هستش؛ که البته به قول خودش این وسط مسطا یه دور همو گم می کنیم ولی بعد کلید اسرار میشه دوباره همو پیدا می کنیم!  گفتم بگم یه وقت حق ناحق نشه. (انگار صف شیره!) بعد هم هی به عدد دوستان اضافه شد که ما از نام بردن معذوریم می ترسیم کسی رو از قلم بندازیم اونوقت آق مون کنید. اونم چون اولین نفر بود گفتیم که چیزی از گینس کم نداشته باشیم! چشمک

آره ننه. بعد از اولین پست، روزها گذشتند... پاییز برگ ریز و زمستون برف ریز اومدن و رفتن... بهار و تابستون گرم گذشتند و رفتن... همه چیز تغییر کرد... (با اون تغییری که فکر می کنید کاملا توفیر داره.) اما یه اپسیلون حرف مثبت و سازنده روی این چرت و پرت هایی که آپ می کردم نیومد که نیومد.سوال (گفته بودم خیلی صادقم؟!) البته می دونم که انتظارات از یه وبلاگ علمی و فرهنگی(!) بالاست، خودم رو مسئول می دونم دیگه. یه جایی، یه دوست عزیزی می گفت وبلاگ باید پر محتوا باشه. خدا رو شکر، الحمدالله، محتوای وب ما از نظر چرند و پرند کاملا پره. (تصدیق می کنید دیگه؟)

حالا هم چه بخواید چه نخواید به پاتون نوشته شدیم و حالا حالاها در خدمتیم و سعی میکنیم حماسه حضور رو هر روز پررنگ تر کنیم! باشد که عبرتی برای آیندگان شویم!

پ.ن:دوست دارم بدونم تو این یه مدت حرفی زدم که کسی رو ناراحت کنه آیا؟ میدونم آزارم به مورچه هم نمیرسه همین جوری پرسیدم. دیگه آخرای ماه رمضونه. جون مادراتون بیاید عین چند تا آدم جدی ما را به راه راست هدایت کنید باشد که بخشیده شویم. اصلا بیاید فحش بدید. دری وری بنویسید. با کمربند سیاه و کبودم کنید فقط تو رو خدا سازنده باشه. جون من تا حالآ لارج تر از من دیده بودید؟ عینک (فکر کنم تنها بار مثبت و سازنده وبلاگم همین یه قسمتش بود! )

 

ب.ن: یعنی خیلی بده اسمت کوچیکت همش نقل محافل سیاسی باشه. خدا میدونه جرات ندارم تو ثبت نامها بگم اسمم ندا ست. چنان چشم غرّه ای به آدم میرن. ای خدا من چرا تو اسم هم شانس نیاوردم؟ آخه چرا؟

ب.ن: اون قضیه سینما بود که قرار بود هماهنگ کنم؟ صبر مامان بابام زودتر از من سر رفت. امشب قراره شخصا ببرَ نَم سینما بلکه خفه شم.  دیگه بیخیال اون ۴ نفر شدم. هر کی میاد بسم الله.

ب.ن: یه جمله ای هست که این روزا خیلی به کارم اومده حفظش کنید خیّلی به درد می خوره: "یاد گرفته ام که با احمق بحث نکنم و بگذارم در دنیای احمقانه خویش خوشبخت زندگی کند." یادتون باشه هر وقت خواستید ازش استفاده کنید با یه لبخند ملیح این کار رو کنید تا طرف تا اعماق وجودش بسوزه. شیطان

خطاب به اون برادری که جفت پا رفت تو وب قبلیمون: bring it on. ببین برادر! الان می بینی؟ نه دیگه... نیستی که ببینی! پیشرفت رو حال می کنی؟ فکر کردی ما کم میاریم؟ هرگز، هرگز. تو چی فکر کردی راجع به ما؟ ها؟ شاعر چقدر قشنگ و به جا میگه: ۱۷ شهریور افتخار ما / ۱۷ شهریور روز ننگ تو.

 

خ.ن: (خصوصی نوشت.): وقتی تمومش کردم جای خالیشو واست پست می کنم بمونه برات یادگاری. آلت فحشا (!) حمل می کنی؟  اگه اعتراض کنی میرم به فاطی کماندو ها لو ت می دم میگم این علاوه بر رژ، ریمل هم داره با دوتا پنکیک اضافی بی استفاده. میدونی که مال بی استفاده خمس داره! منم اصلا راضی نیستم اون دنیا خِرِتو بگیرن. :)) 

خدا پاشو بات حرف دارم!

کلا تصمیم گرفتم از امشب برم تو مسجد بست بشینم توبه کنم بلکه باری تعالی از سر تقصیراتم بگذره اینقدر منو مجازات نکنه.praying
پروردگارا! از اول ماه رمضون دارم با این سریالا به صورت وحشتناکی شکنجه روحی با اعمال شاقه(!) می شم.not listening - New! هی میایم به توصیه دوستان(!) صبور باشیم هی مثل این قضیه تحریم محریما به خودمون بگیم همه چیز گل و بلبله، همه چیز آرومه، من چقدر خوشحالم، اما نمیشه که نمیشه. منتظر به خدا وقتی این صدای آتنه فقیه نصیری از تی وی درمیاد دلم می خواد بزنم شیشه تلویزیون رو خرد کنم ها. حالا اگه گذاشتن دهن ما بسته بمونه. عصبانیآخر تابستون اگه جنازم رو آپ کردم بدانید و آگاه باشید قضیه از چه قراره.
یا ارحم الراحمین! ملت ساعت دیجیتالی می خرن میذارن بالاسرشون با صدای دلنواز ساعت بیدار میشن، لذت می برن؛ اونوقت من چی؟ من از اول تابستون دارم با صدای بسی ناهنجار کلاغ بیدار میشم.گریه شما اگه فهمیدید چرا کلاغا تابستونا کوچ می کنن دم خونه ما تو روخدا به منم خبر بدید از این نگرانی بغرنج دربیام! اجرتون با آقا! whistling

خدای من! خدای خوب و مهربانم! چرا اینقدر هماهنگ کردن سخته. به جون دو تا بچه هام سخته خب. گریه اگه من تونستم  ۵ نفر آدمو (البته به این قضیه آدم بودن هنوز شک دارم. اثبات نشده) واسه یه سینما رفتن ساده هماهنگ کنم خیلی باحالم.

یا غفور! چرا منی که هیچی از حسابداری سرم نمیشه رفتم نشستم سر کلاس حسابداری؟  حالا تو بگو یه کلمه از این حرفای استاده فهمیدم کلا و حاشا! (هرگز، هرگز) بعد با کمال پررویی زل زدم تو چشمای استاده و با سر حرفاشو تایید می کنم و لبخند ژوکوند تحویلش می دم که یعنی مطلبو گرفتم!  

یا رحیم! دیگه با خودت! praying

ب.ن*: الان یه رعد برقایی میاد که من فکر کنم مانیتورم رسما بترکه. استرس

ب.ن: هوا بس ناجوانمردانه گرم است!

ب.ن: خب از الان برید پولاتونو پس انداز کنید. کادو های خوب بخرید. آپ دفعه بعد مربوط میشه به سالگرد تاسیس غرور آفرین وبلاگم. جرات دارید دست خالی بیاید! bring it on

 

*پاورقی: کلمات و ترکیبات تازه. ب.ن:بی ربط نوشت!