بوس برای آقای فرمانده!

خیلی حس خوبیه وقتی این جمعه بخوای آقا داداشت رو ببینی. وقتی یادش میفتم کودک درونم از خوشحالی ذوق میکنه و چشاشو می بنده و با یه خنده بچگونه دستاشو میزنه به هم و میگه خدایا شکرت.

اصلا آدم یادش میره همه اون جمعه های دلگیر هفته های قبل رو که با تنهایی گذرونده. ^_^

آقای فرمانده گروهان داداشم اینا! دمت گرم که به خاطر رژه به آقا داداشم تشویقی دادی تا بیاد خونه. حالا دیگه هر وقت رژه ببینم میخندم.

پ.ن: من یا بچه دار نمیشم یا اگه بشم قشنگ چهار - پنج تا میارم تا وقتی یکیشون نبود بقیه بتونن بزنن تو سر و کله هم!