به سان غازقولنجی مدفون در برف :|||

خب ما چه کاری ازمون برمیاد؟ ما دقیقا شدیم عین غازقولنجایی^* که از بی اینترنتی رنج می برن و استخووناشون درد می کنه! ما به جهنم! ما و هزار تا سرچ کوفت و زهرمار برای مقاله به جهنم! ما و سرچ این دانشگاه و اون دانشگاه به جهنم! ما ترجمه مقاله به جهنم! ما و ایمیل فرستادن به این استاد و اون استاد برای پیدا کردن دانشگاه به جهنم! ما و چک کردن کانالای تلگرام و خبردار شدن از نشست ها و ورکشاپ های تهران به جهنم!

اصلا گور بابای ادامه تحصیل وقتی میشه هر روز با یه خبر خانمان برانداز شب رو به صبح رسوند! وقتی میشه با الف جان دو ساعت تمام شهر رو زیر برف شدید راه رفت و هات چاکلت خورد. وقتی الف جان گیر میده بیا برای این که قدرتت تقویت بشه برف بریزم تو یقه ات :| و من بهش میگم چطوره اول قدرت تو رو تقویت کنیم؟! :| وقتی میشه الف جان کلاهش رو به زور بچپونه رو کله ام تا به قول خودش از سرما یخ نزنیم و همون وسط مجسمه هامون رو نسازن و بعد از سالها کلی باستان شناس حرف و چرت و پرت پشت سرمون درنیارن.

وقتی میشه وایسیم روی ریل راه آهن تو پایین ترین نقطه شهر، سرمون رو بگیریم رو به آسمون و دونه های برف بره تو چشم و چار و حلقمون و تصور کنیم اینجا اتریشه! :| و در ادامه وقتی میشه چسبید به شوفاژ و محض دل خوشی یه کم وبگردی کرد.

* من واقعا نمی دونم این رنج از بی اینترنتی رو به چه موجودی تشبیه کنم! پناه بردم به غازقولنج که بدبخت، اسباب تمام تشبیهات به ف... رفته منه. (لازم نیست برید به انحراف و سه نقطه رو با بی ادبانه ترین حروف پر کنید. کافیه دنبال ف، "نا"بذارید تا ببیندید چقدر ادبیات فارسی شیرینه!)