جمعش کن

۱) این بساط دانشگاه رفتن ما هم داره کم کم جمع می شه داریم از شغل شریف دانشجویی مشرف می شیم به شغل شریف قالی بافی. قراره یه دار قالی علم کنیم این هوااا... بلکه کسب درآمد کنیم. مدرک دانشجویی رو صرفا برای قشنگی گرفتیم و لاغیر.

۳ سال و اندی هم روزگار خوش داشتیم هم بد. اما به لطف خودمون خوشی هاش بیشتر بود! با اینکه این استادا رو هی ناله نفرین می کنیم خداییش با این یاغی گری های این چند سال ما خیلی ساختن. به طوری که هنوزم که هنوزه هیچکدوم جرات ندارن بیان سر کلاسمون.

از همون روز اولی که یکی از استادامون گفت به هیچ وجه نباید سر کلاس من غیبت کنید و ما جلسه دوم همگی با هم دودر کردیم(!)، حساب کار دستشون اومد فهمیدن با دم شیر نباید بازی کرد.

۲) تولد برادر حزب الله بود رفت واسه بچه ها آبمیوه خرید. دخترا پیله کردن باید بهمون شام بدی! دیگه با کلی اصرار قبول کرد. استادمون گفت عمرا اگه بهتون اجازه بدم برید بیرون. یه پسر با سی تا دختر؟ فکر نمی کنید براش زیادی باشه؟ بشینید سر جاتون من حال و حوصله سند گذاشتن و از کلانتری درآوردنتون رو ندارم  دیگه کنسل شد.(یه بار هم بچه می خواد عمل خیرخواهانه انجام بده نمی ذارن)

۳) سر کلاس صحبت یارانه ها و گرونی بود که یکی از بچه ها گفت خیلی خوب دارن نظارت می کنن من وقتی از یه تاکسی ای پیاده شدم که گرون حساب کرده بود، یه آقایی ازم یه شماره گرفت تا رسیدگی کنه. گفتم: کدوم شماره؟ پلاک تاکسی؟ گفت نه شماره خودم. گفتم یعنی خیلی شوتی. تو نفهمیدی اون خواستگار بوده؟!

پ.ن: فقط یه هفته دیگه میریم سر کلاسا می شینیم. تموم شد دیگه. کلاسامون رو جداً دوست داشتم  حداقل جایی بود برای رشد و شکوفایی استعدادها! (دیگه همتون با استعدادهای من آشنایی دارین که؟!)

پ.ن: احتمالا یه پست راجع به دلقک بازی هامون دانشجوییمون بعدا می نویسم.

ب.ن: یه سوال همچین تخصصی. این درسته که میگن دخترا از راه گوش عاشق می شن پسرا از راه چشم؟

حال کردین این پست چقدر کوتاه بود؟ مدیونه هر کسی که پشت سر ما شایعه سازی کنه بگه ندا پستای طولانی می نویسه.