اصلا باورم نمیشه که این همه بلا سرم اومده باشه و من مثل پوست کلفتا هنوز زنده باشم! سال 94 رو با افتخار به عنوان نحس ترین و مزخرف ترین سال زندگیم نام گذاری می کنم. از دوم فررودینش دکان آبغوره گیری من فعال شد تا همین حالا. به غیر از تیر و بهمن بقیه ماه ها رو باید حواله کرد به سینه قبرستون، به درک سیاه و خاکستری و گلبهی و سبز یشمی حتی!! اسفند این اسفند نحس هم شد سنگ لَحَد تمام اتفاقاتش.

هشدار: دور دلاتون سیم خاردار بکشید! درای قلبتون رو قفل کنید! آژیرای خطر رو فعال کنید! این روزا گرگا لباس میش تنشونه.

به خدا: خدایا ازت گله کنم که منو به لبه پرتگاه کشوندی یا شکرت کنم که نذاشتی سقوط کنم؟! میگم اگه زحمتی نیست جوابشو مرحمت کنی ممنونت میشم!
پ.ن: خوشحالم تموم شد.
پ.ن: دلم معنویات می خواد شدید. تنها چیزی که حالمو خوب می کنه یه حال خوب معنویه. پیشنهادی دارید آیا؟ میشه اگه بلدید منو به مهربونی خدا امیدوارم کنید؟
پ.ن: مرسی نگرانمید. باور کنید دارم تحمل می کنم.دارم سعی می کنم دستمو بگیرم زانوم بلند بشم. دارم سعی می کنم صفحه جدیدی باز کنم تو زندگیم. بازم ببخشید در حد یه دالی کردن  اومدم. خیلی خیلی خوبید.
پ.ن: سوال: چرا انقدر پی نوشت نوشتم؟ جواب حضار: از بس پررویی!