روزهای زندگی یک مسافر

روزهای زندگی یک مسافر

می‌نویسم چون می‌دونم یه روز از خوندنشون لذت می‌برم
روزهای زندگی یک مسافر

روزهای زندگی یک مسافر

می‌نویسم چون می‌دونم یه روز از خوندنشون لذت می‌برم

50 درصد بقیه!

بلا استثنا تو فیلمای ایرانی یه جوووری پدرا از باردار بودن خانومشون شگفت زده میشن که انگار نه انگار 50 درصد قضیه کار خودشون بوده. :|


[مادر ِ زنه رو به دخترش: عزیزم شوهرت میدونه بارداری؟ ]

 نه نمی دونه! از طریق گرده افشانی بچه دار شده. لکا لکا بچه رو آوردن. بچه از تو جوب پیدا شده. :|


پ.ن: من تاکید می کنم هنوز به اون درجه از هوش و شعور و ذکاوت نرسیدیم که بتونیم فیلما و سریالای رسانه ملی رو درک کنیم. یه چیزی داره که من و تو عاجزیم از فهمش.

پ.ن: تصادف و حادثه هم یک بار، دوبار، سه بار نه توی همه فیلما.

نظرات 4 + ارسال نظر
یه پسر یکشنبه 30 مهر 1396 ساعت 21:05 http://jangale-asfalt.blogsky.com


جالبه ها.
ولی میدونی من باز میگم خدا پدر مادر این کارگردانا و نویسنده های ایرانی رو بیامرزه که میشینن توی این محدودیت فیلم درست میکنن. تو بیا همین فیلم های ترکی رو ببین چقدر بنجل و مسخره ن! اونجا که فیلم سازا محدودیت ندارن ولی همه داستاناشون تکراری و تهوه آوره..

خیلی پشتکار دارن.
ترکیه واسه مخاطب ایرانی فیلم می سازه. دلش قرصه جم پخش می کنه

نون.ی.ر یکشنبه 7 آبان 1396 ساعت 10:19

اونروز با مامان یه سریال میدیدم من تا ته فیلم رو گفتم بهش. برگشته تعجب کرده میگه مگه یه بار دیدی اینو؟ گفتم نه مادر من سریال ایرانیه! همش عین همن چند وقت بعدش فیلمه همونجور شد که من گفته بودم
اینا کلا مغزشون تو همون چیزایی مونده که ده سال پیش به خوردمون میدادن منتها کمی غمگین تر از قبل!

آره. دقیقا. حتی بشینی فقط قسمت آخر یه سریال رو ببینی می فهمی چه اتفاقاتی افتاده

zizigolo دوشنبه 2 بهمن 1396 ساعت 18:52 http://www.tanhaaasargardan.mihanblog.com

بله بله کاملا فرمایش های شما صحیح است

درود بر شما

آنه‌ماری پنج‌شنبه 12 تیر 1399 ساعت 17:34

نمی‌شه این شگفت زده شدن رو فقط به رسانه ملی نسبت داد،
من قصد ایراد گرفتن از عقایدت رو ندارم، یقینا قصد دفاع از رسانه ملی رو هم ندارم(!) ولی واقعیت اینه این شگفت زده شدن تو رسانه غرب و شرق هم دیده می‌شه.
مورد دوم اینکه این تفکر که که ترکیه واسه مخاطب ایرانی فیلم می‌سازه دقیقا از کجا می‌آد؟(طرفدار سینمای ترکیه هم نیستم) اما بارها از افراد دیگه‌ای هم این رو شنیدم ولی به چه دلیل این یه باور همه‌گیر شده که این سریال‌ها برای خودشون پخش نمی‌شه و صرفأ واسه برای به اصطلاح گول زدن و سرگرم کردن مردم ایران ساخته شده؟(هربار که این جمله رو می‌شنوم بطور ناخودآگاه دلم می‌خواد با طرف مقابل بحث کنم و بفهمم دلیل این منطق چیه ولی چون میدونم اونم فقط به نقل داره می‌گه سکوت می‌کنم)

تو رسانه های شرق و غرب و فیلما و سریالای غربی و احیانا شرقی به این شکل نحوه پدر شدن کسی رو نمایش میدن؟ اینکه دیده «هم» میشه و اینکه «همیشه» همین طور دیده میشه خیلی فرق داره دوست من. من اصلا تو فیلما و سریالای ایرانی که از تلویزیون پخش میشه ندیدم بچه دار شدن از روی فکر و قصد قبلی بوده باشه و همیشه جوری نمایش دادن که پدر بچه اصلا از هیچی خبر نداشته! اینه که به نظرم مسخره ست.
در مورد سریالای ترکی هم من نگفتم همه مخاطب این سریالا ایرانی ها هستن اما باید قبول کنیم وقتی کارگردان ترکی خیالش راحته سریالش بالاخره توسط کمپانی های ایرانی یا خاورمیانه فروش میره بیشتر تشویق و ترغیب میشه سریال بسازه. هیچ فکر کردید و دیدید چرا توی سریالاشون مدام جاذبه های گردشگری شون رو نمایش میدن و چقدر تبلیغ صنعت مد و لباسشون رو میکنن؟ چون دقیقا بخش اعظم مخاطبای این نوع صنعت ها ایرانی ها هستن. به نظر خودتون الان ترکیه ای ها چقدر دوست دارن سریالای ما رو ببین؟

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد